''Καλώς ήρθες, ξένε στο τόπο μου
άραξε δίπλα να σου βάλω ένα κρασί να πιεις
συγχώρεσέ με λιγάκι για τον τρόπο μου,
μα με βρήκες στην αγκαλιά της ντροπής''
''Ξέμεινα μόνος μου, πάρε και κάτσε όπου θες
κουρασμένο σε βλέπω, πρέπει καιρό να γυρίζεις,
όμως μέσα στη ζαλάδα μου και πίσω απ' τις σκιές
σα να μου φαίνεται πως κάτι μου θυμίζεις.''
''Γεια σου και σένα, έλειπα χρόνια ήμουνα κάπου μακριά
με φέραν πίσω δυνατές φωνές
και κάποιες τύψεις που μου είπαν πως εδώ κοντά
έχω γεννηθεί κι έχω πεθάνει δυο χιλιάδες φορές.''
''Ω, να τα μας, καλά είπα όταν σε είδα
πως σίγουρα παράξενα θα πρέπει να μιλάς
από άλλο κόσμο έχεις απάνω σου σφραγίδα
αυτά τα αγκάθια στο κεφάλι και τα ρούχα που φοράς''
''Μπερδεμένα μου τα λες, αλλά γουστάρω
πρέπει να σπούδασες τη τέχνη του μυαλού
ή σαν κι μένα όταν με πιάνει και σαλτάρω
και πίνω εδώ, με πιάνει αλλού.''
''Που με βρήκες εδώ κάτω τι με θες;
Το μυαλό μου δε σαλεύει από κούνια
σα να γεννήθηκα μου φαίνεται χτες
ενώ έξω υπάρχουν έξυπνοι μιλιούνια.''
by Active Member
..και σαν μονόκερος 9α καλπάζω μέσα σε δάση ονείρου να σε βρω..^^ αφού απ'την πραγματικότητα μου έφυγες.. σε πλάσματα μυ9ικά 9α μεταμορφω9ώ..

Δευτέρα 25 Απριλίου 2011
Πέμπτη 14 Απριλίου 2011
ακροβατω σε ενα σχοινι..
ειναι στιγμεσ που ολοι τισ εχουμε..
στιγμεσ σπου νιω9ουμε να ακροβατουμε σε ενα
τεντωμενο σχοινι..^^
ευτυχωσ υπαρχουν εκεινα τα ατομα
που λεγονται φιλαρακια..
να ειναι καλα.. και μασ βεβαιωνουν πωσ αν δεν
κοιταμε κατω..αλλα μονο ψηλα.. 9α τα καταφερουμε..
και 9α διασχισουμε την διαδρομη.. ακροβατωντασ γενναια..
λυπαμαι για τον καιρο που ελειψα..
τωρα πια πεταω τα προστατευτικα γαντια που φορουσα
κα9'ολη την διαρκεια του χειμωνα.. που δισταζα να
ακουμπησω κατι με τα χερια γυμνα..
φοβουμενη μην τα ματωσω.. ελπιζω να τα καταφερω..
εχοντασ παντα κι εσασ στο πλαι μου..
δροσερα φιλια..του ανεμουυ..^^
στιγμεσ σπου νιω9ουμε να ακροβατουμε σε ενα
τεντωμενο σχοινι..^^
ευτυχωσ υπαρχουν εκεινα τα ατομα
που λεγονται φιλαρακια..
να ειναι καλα.. και μασ βεβαιωνουν πωσ αν δεν
κοιταμε κατω..αλλα μονο ψηλα.. 9α τα καταφερουμε..
και 9α διασχισουμε την διαδρομη.. ακροβατωντασ γενναια..
λυπαμαι για τον καιρο που ελειψα..
τωρα πια πεταω τα προστατευτικα γαντια που φορουσα
κα9'ολη την διαρκεια του χειμωνα.. που δισταζα να
ακουμπησω κατι με τα χερια γυμνα..
φοβουμενη μην τα ματωσω.. ελπιζω να τα καταφερω..
εχοντασ παντα κι εσασ στο πλαι μου..
δροσερα φιλια..του ανεμουυ..^^
Κυριακή 10 Απριλίου 2011
Παρασκευή 1 Απριλίου 2011
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)