Αγαπημένες στιγμές.

Τα πράγματα ηρεμούν σιγά σιγά..
Και η ψυχή γαληνεύει.

Βοηθάει και η εποχή ..Καλοκαιράκι!

..Κι αν υπάρχουν μερικές φορές στιγμές
έντονες… και μικρές εντάσεις να ταράζουν τα νερά..
Ας είναι.. ! Έτσι κι αλλιώς οι ήρεμες διαδρομές είναι λίγο βαρετές..
Το απρόσμενο τις κάνει αλησμόνητες.


Μπορεί να κουραστώ απ' την ορθοστασία και τα ψηλά τακούνια,
μετά από μια έξοδο του Σαββάτου..

Και να μελαγχολήσω στον γυρισμό για το σπίτι..

Και στο σπίτι να γκρινιάξει ο πατέρας μου που ξενυχτάω..



Όμως ξέρω!
..ότι πέρασα τέλεια με τους φίλους μου..

..κι ότι ο πατέρας μου γκρινιάζει επειδή έχει υπογλυκαιμία αυτήν την ώρα...
..κι αν του δώσω κάτι γλυκό..θα γλυκάνει κι αυτός!

..και παρόλο που τα πόδια μου είναι πονεμένα..
Θα κάνω λίγο κουράγιο και θα βγω στο μπαλκόνι..

Γιατί πάντα αγαπάω να βλέπω τις χρυσές ανταύγειες της ανατολής!

..αλλάζει πρόσωπα η 9λίψη;

Γιατί συμβαίνει συνέχεια να βλέπω γύρω μου
πρόσωπα σκυ9ρωπά και 9υμωμένα;
Και μερικά από αυτά
να αναδύουν μια λαν9άνουσα κακία…;

Και γιατί να είναι τα μάτια των αν9ρώπων
κατά βάση 9υμωμένα και επι9ετικά..
τα χείλη σουφρωμένα.. τα μέτωπά τους συνοφρυωμένα..

Μα ..τα μάτια και τα χείλη ..
και το μετωπο...είναι φτιαγμένα για
να είναι ήρεμα, γαλήνια, χαμογελαστά..

+ αυτό να τα κάνει όμορφα + ξεχωριστά
Για τον κά9ε άν9ρωπο.... Έτσι πιστεύω...ή έτσι με ΄μα9αν να πιστευω..

Είναι κρίμα να έχει τόσο όμορφα χαρακτηριστικά
η αν9ρώπινη φύση …+ να τα αδικεί με αυτόν τον τρόπο..