Σμαράγδι στόλιζε , όπως κοίταζα από μακριά..
τις ξωτικές ανταύγειες.. γύρω από την ίριδά σου..
Τέτοιο χρυσάφι..στα μαλλιά που έχεις..
δεν έχει αντικρίσει άν9ρωπος ξανά..
Ματιά προσμονής.. ματιά του έρωτα..
στα σίγουρα.. είσαι από κάπου αλλού..
απ’ τα ξένα μας ήρ9ες.
..Και μετά να προσμένω..
Με λαχτάρα.. Με συνεχή αγωνία..
Μέχρι να τύχει πάλι να νιώσω
τον μαγνήτη που η ομορφιά σου φέρει..
Απόρ9ητο σμαράγδι 9α σε λέω..
Όταν στη σκέψη σου 9α βουτώ..Σαν άγριο πλάσμα.. 9α σκίζω τον κόσμο στη μέση
όταν διαβαίνω..
Με την ελπίδα μου… να υπάρχεις στ’ αλή9εια..
Να σε δω..
να σε νιώσω.. όπως άλλοτε..!