Kρυμμένος Mονόκερως

 Με τις πρώτες αχτίδες της ημέρας, τα δάχτυλά του παίζει ο αέρας, να φτάσει στο δικό μου σώμα, να παίξει λίγη μουσική ακόμα. Με τ' αγαπη...

Ήχος από οπλές...! Στης ζωής το ατελές... Της Ψυχής του, επιταγές. Μου 'λεγε στα γράμματα: "Γι' ασήμαντα, μην κλαις!"...

Ο μεγαλύτερος μου φόβος είναι ο θάνατος. η ανυπαρξία, το τίποτα! Το να ξέρω πως αδρανώ και δεν μπορώ να κάνω τίποτα να αλλάξω τη μοίρα μου...

 Δε πειράζει που έχεις ακούρδιστα πόδια, ούτε που τα χέρια σου δε δουλεύουν με μηχανική ακρίβεια σαν παιχνίδι εργοστασίου.. Θα τα κούρδιζ...

Μέσα στην εξωτική ηχηρή σιγή της νύχτας και της μέσα μου ακόμα ηχηρότερης σιγής, άκουσα το κύμβαλο της καρδιάς του, και το κροτάλισμα απ...

Πάει καιρός που έγραφα στον Κρυμμένο μου Μονόκερο... Κι ήταν όλες στιγμές πολύ δύσκολες... Πονούσα! Ο πόνος ήταν καθημερινή συνήθεια σαν ...