Δάκρυα Μονόκερου...

~Επισκέπτρια του ονείρου μου...
     Στο αντίκρυσμα σου ανοίγουν διάπλατα οι πύλες της ψυχής μου και σε δέχονται..

       Τόσο υπέρογκη η έλλειψη...
           Τόσο βα9ιά επώδυνη η πε9υμιά...
Δάκρυα απρόσκλητα καταρρέουν απ'τα μάτια...
Απ' την χαρά της άφιξης σου...που κά9ε μέρα περιμένω...
Ορμάω πάνω σου..να σε αγγίξω, να νιώσω ότι στ' αλή9εια ήρ9ες κι είσαι εδώ!

Φιλιά μανιασμένης λατρείας...πάνω στο ροδαλό μάγουλό σου...

         Είσαι διαφορετική..!
Κουβαλάς ένα φως μαζί σου...
Εξωπραγματική, εξωκοσμική.

Κά9εσαι στον νοητό 9ρόνο σου.
Δεν πέφτεις πια με τους 9νητούς.
Εμάς τους 9νητούς.
Είσαι κάτι παραπάνω από εμάς....
Πάντα ήσουν.



(Ζεις.....Μέσα απ'τα ποιήματα που γράφονται για σένα...
Άγγελε μου...Ξυπνάω και δεν είσαι εκεί...
Καταλαβαίνω με δυσκολία την διαφορά Πραγματικότητας-Ονείρου...
Ήταν όνειρο...Δυστυχώς..
Πάλι μόνη....Να ζω την Απουσία σου..
Με κεφαλαίο άλφα γιατί ηγείται και με νικάει...

Η φλόγα μέσα μου...αν δεν έσβησε...τρεμοπαίζει.)

Μονόκερος. Κρυμμένος για πάντα.