O Λέοντας της Λαγνείας

 Με τις πρώτες αχτίδες της ημέρας,

τα δάχτυλά του παίζει ο αέρας,

να φτάσει στο δικό μου σώμα,

να παίξει λίγη μουσική ακόμα.

Με τ' αγαπημένα μας κομμάτια,

και τα δικά μου βουρκωμένα μάτια.

Είναι εδώ όταν είμαι μόνη,

στο Κυανό μου το Σαλόνι.

Τον Πόθο δυναμώνει

κι η φωτιά μέσα μου πεισμώνει.

Ρούχα περιττά,

όταν μου μιλά.

Να ΄τος καταφτάνει,  το μέσα μου πεινάει.

Στη σαβάνα της Ζωής μου, όταν τριγυρνάει.

Γλυκό βασανιστήριο,

του σώματος μαρτύριο,

μα σαν ανταμοιβή, το ιερό ελιξίριο.

Εγώ, 

άγρια διψασμένη Λέαινα, ερωτικής μαγείας.

Κι Εκείνος,

μαγεμένος, ο Λέοντας της Λαγνείας.

To κάλπασμα

Ήχος από οπλές...!
Στης ζωής το ατελές...
Της Ψυχής του, επιταγές.
Μου 'λεγε στα γράμματα:
"Γι' ασήμαντα, μην κλαις!"

Πλημμυρισμένος με γονίδια
μιας άλλης εποχής...
Αγαπά το καθετί της Γης...
κι ό,τι απ'αυτήν φυτρώνει,
η καρδιά του, το γραπώνει.

Πρίγκιπας, που αρνείται να γίνει πιόνι,
Απόκοσμος, σαν χιόνι.
Γεμίζει γαλήνη, αγαπώντας τη Σελήνη.

Κι όταν η βροχή , σα μάγισσα,
το ελιξίριο στάζει,
στη δίνη αυτής της μουσικής βουλιάζει...

Ψυχή, φτιαγμένη από αλάτι...
που επιμένει να ζητά,
του Ονείρου το παλάτι.

Η ύπαρξή του, γι' άλλους απλή.
Για μένα- άγιασμα.
Με κάνει ν'αγαπώ, της Ζωής
         το κάλπασμα!

Αντιμετωπη με τον θανατο..

Ο μεγαλύτερος μου φόβος είναι ο θάνατος.
η ανυπαρξία, το τίποτα! Το να ξέρω πως αδρανώ και δεν μπορώ να κάνω τίποτα να αλλάξω τη μοίρα μου.

Kαι σίγουρα εύκολο δεν είναι να το αντιμετωπίσω γιατί πάνε μόνο δυο μήνες που έχασα τον δεύτερο πάτερα μου...

Μα κάτι σαν να έγινε σήμερα και είμαι βέβαιη πως θα είμαι αθάνατη, με κάποιον τροπο, καθως υπάρχω μέσα σε ποιήματα...
 έχω υπάρξει μάλλον έμπνευση καταραμένων μα και φωτεινών συνάμα, ποιητικών ψυχών.

Κέρδισα κι εγώ την υστεροφημία μου...με τον πιο μικρο , απλό, μηδαμινά υπέροχο τρόπο.
Δε ξέρω πως, μα αντιμετώπισα τον σημαντικότερο δαίμονα μου...
Με το αντίθετο του θανάτου.. τη ζωή...
Τη ζωή των λέξεων όταν αυτές κυλούν σα φλέβες μες στο ποίημα..

Μπορεί να πενθώ , μα στα χεριά μου κρατώ λουλούδια..
δείγμα πως στη ζωή μου πίστεψα σε αυτά, και στη δύναμη τους να  ξανανθίζουν...

Καρουζέλ

 Δε πειράζει που έχεις ακούρδιστα πόδια,
ούτε που τα χέρια σου δε δουλεύουν με μηχανική ακρίβεια σαν παιχνίδι εργοστασίου..

Θα τα κούρδιζα εγώ,
θα κολλούσα καθετί σπασμένο,
θα έψαχνα καθετί χαμένο...

Είμαι μητέρα. Και ξέρω να κουρδίζω,
να κολλάω, να βρίσκω...
Κι είμαι μητέρα για όλους, σαν τη Μάνα Γη.

Και ξέρω την υφή του διαφορετικού.
Μονόκερο με λένε σε τούτα τα λημέρια.

Μπορεί να είσαι σαν ένα άλογο με τραυματισμένα πόδια,
μα η μουσική συνεχίζει να παίζει στο Καρουζέλ του έιναι σου.

Κι άλλωστε τούτο το κάλπασμα είναι νοητό.
Καλπάζεις μέσα μου χιλιόμετρα...

Ο Κροταλίας της Ψυχής

Μέσα στην εξωτική ηχηρή σιγή της νύχτας
και της μέσα μου ακόμα ηχηρότερης σιγής,
άκουσα το κύμβαλο της καρδιάς του,
και το κροτάλισμα από τα πόδια του.
Μα εκεί που οι άλλοι ακούνε ρόδες στην άσφαλτο,
εγώ ακούω σείστρο που παράγει αιγυπτιακή μουσική.

Γύρισα το βλέμμα μου και την ψυχή μου προς το μέρος του
και είδα δύο μεγάλα μάτια να με κοιτούν.
Πίστεψε πως με τρόμαξε το κροτάλισμά του...

 Δεν ήξερε πως σε τούτη την ιστορία το κρόταλο
το είχε η δική μου η ψυχή,
ως άλλο φίδι που κυλιέται αχόρταγα στα χώματα της γης,
σαν γνήσια γαιολάγνα μάγισσα,
κι έτσι τα κροταλίσματα δεν τα φοβάμαι.

Η γιατρειά της ψυχής...

Πάει καιρός που έγραφα στον Κρυμμένο μου Μονόκερο...
Κι ήταν όλες στιγμές πολύ δύσκολες...
Πονούσα! Ο πόνος ήταν καθημερινή συνήθεια σαν ανοιχτή πληγή...
που δεν έλεγε να γιατρευτεί..
Κάποτε μια φίλη μου είχε ευχηθεί να βρω τον μονόκερο,
που θα με οδηγήσει στην ελευθερία της ψυχής...
Κάτι που τότε φάνταζε ακατόρθωτο και ουτοπικό...

Ομως η ψυχή γιατρεύεται παιδιά.
Τελικά. Όσα μπαλώματα και να έχει.
Και το λέω εγώ αυτό, με τα χίλια μπαλώματα.
Αρκεί να βρεις τον άνθρωπο που θα θες να του πεις:
"Το 'ξερα πως θα 'σουν όμοιος με μένα" ...!

Κι όταν η ομοιότητα μας ενώθηκε, γέννησε την γιατρειά τη ψυχής.
Και των δυο.
 Η γιατρειά είναι γένους θηλυκού,
 όπως και η μικρή μας κόρη..

Αν με διαβάζεις, τώρα ξέρεις, πως είσαι όμοιος με μένα.
Και κάποτε με έσωσες!