Καρουζέλ

 Δε πειράζει που έχεις ακούρδιστα πόδια,
ούτε που τα χέρια σου δε δουλεύουν με μηχανική ακρίβεια σαν παιχνίδι εργοστασίου..

Θα τα κούρδιζα εγώ,
θα κολλούσα καθετί σπασμένο,
θα έψαχνα καθετί χαμένο...

Είμαι μητέρα. Και ξέρω να κουρδίζω,
να κολλάω, να βρίσκω...
Κι είμαι μητέρα για όλους, σαν τη Μάνα Γη.

Και ξέρω την υφή του διαφορετικού.
Μονόκερο με λένε σε τούτα τα λημέρια.

Μπορεί να είσαι σαν ένα άλογο με τραυματισμένα πόδια,
μα η μουσική συνεχίζει να παίζει στο Καρουζέλ του έιναι σου.

Κι άλλωστε τούτο το κάλπασμα είναι νοητό.
Καλπάζεις μέσα μου χιλιόμετρα...