Αγρίμι ανήμερο

Από πάντα ανήμερος
από πάντα αλήτης..!
Στις φλέβες σου άγριο αίμα κυλάει.
Θαυμάζω το πά9ος σου για την ζωή.
Την ζωή την έντονη, την πιο ουσιαστική..

Και τόσο όμορφος..
και τόσο άγριος..σαν μη πραγματικός..
τσιγάρα και καπνός..και αλητείες χίλιες..
χείλη που προδίδουν πά9ος..
με μαγνητίζουν + μένα..

σε λένε παλιόπαιδο..
μα δεν σε πειράζει…είσαι έξω απ' τα μέτρα
αυτό πάντα ή9ελες ...μου το 'χες πει.
Δεν σε νοιάζει ο κόσμος τι λέει…ούτε οι συνέπειες.

Μόνο οι στιγμές…οι ανυπότακτες στιγμές σου.


σε 9ελω τόσο…όσο κανέναν
Μα λείπω συχνά.. κι εσύ λειπεις!

λες χα9ήκαμε…μα εγώ ήμουν εδώ…
εσύ χά9ηκες…γιατί…;

τα χείλη σου.. η ανάσα σου..

Με9υστικά και τα δύο..
Μη τρέχεις μακριά μου..
έχω ε9ιστεί στην μυρωδιά σου..

Που πάνω μου μένει μετά από κά9ε
μας συνάντηση..




λες χα9ήκαμε…μα εγω ημουν εδώ…
εσύ χά9ηκες...
οσοι φεύγουν ξεχνάνε…λησμονούν.

Είχες πει ότι δεν είναι πάντα έτσι..
όμως ο ήλιος έδυσε κι εσύ λείπεις..
Μου λείπεις!

Μα είσαι ανήμερος…και δεν 9έλω
να σε ημερώσω….γιατί μαζί σου κι εγώ ανήμερη γίνομαι..
γιατί διαφέρεις…
γιατί έτσι σε 9έλω…έτσι σε πο9ώ..
αγρίμι ανήμερο.