Του Συμπαντος...

Ξερεις πως ειναι να σου λειπει καποιος ανυποφορα? Ανυποφορα... Απεγνωσμενα... Ολο σου το ειναι να τον ζηταει... Μα αυτος να μην ειναι στο ''εδω'' σου.. Εσυ εισαι εκει..Κι εγω ειμαι εδω.. Να περιμενω μεχρι την αυγη για να κοιμη9ω.. Να δω αν ο ηλιος βγηκε....αν ολα ειναι ενταξει... για να κοιμη9ω ησυχη...ξεροντας πως και σημερα 9α υπαρχεις... 9α ζεις....9α δεις την ανατολη και 9α χαμογελασεις.. Μην κρυβεις το χαμογελο σου.. μην κανεις τετοιο κακο στην αν9ρωποτητα... γιατι καποιοι ΑΝΑΠΝΕΟΥΝ για αυτην την γλυκια συνη9εια των χειλιων σου... Αναπνοη μου...αν σε αφησω 9α πε9ανω... δεν μπορω να ζησω χωρις να αναπνεω... κι εσυ εισαι το οξυγονο... μου δινεις ζωη.. Για ολες εκεινες τις στιγμες που σκεφτηκα να σε ''πονεσω''... με την φανατικη επι9υμια να νιωσεις κατι εντονο για μενα... ακομα και μισος... Μα τελικα παντα το απερριπτα... δεν 9ελω ποτε μου να σε δω να πονας.. ποτε μου να πληγωνεσαι.. ....Κι ας παν' να σβησουν αυριο ολοι η ηλιοι του συμπαντος... αν ερ9εις εσυ....δεν με νοιαζει! Μπορει να χα9ει απ' την γη το φως του ηλιου... Μα ο ηλιος της ψυχης μου 9α λαμποκοπα απο ευτυχια...! Και 9α καιει....και 9α μου ζεσταινει το κορμι... Και 9α ειναι εκεινη η ζεστη...που καθε ηλιος σε αυτον τον κοσμο 9α μπορουσε να ζηλεψει... ΑΥΓΗ μου..